De rechtbank acht Jan Van Hecke schuldig aan het bekijken, downloaden en verspreiden van kinderporno. “Jan Van Hecke stond niet stil bij het leed dat hij daarbij veroorzaakt. Door de kinderporno te bekijken houdt hij een onaanvaardbare feiten in stand”, oordeelde de rechter.
Ook de aanranding ten aanzien van een 14-jarige jongen werd bewezen, die kon door zijn leeftijd geen toestemming geven. De rechtbank stelde wel dat de jongeman al 15 jaar was op het moment van seksuele contacten en dat hij evenmin met geweld of met een list naar de woning van Jan Van Hecke werd gelokt.
Jan Van Hecke was aanwezig in de rechtszaal. Hij aanhoorde het verdict zonder enige reactie.
10-jarige jongen
Het proces is het sluitstuk van een undercoveronderzoek van HLN.BE samen met de Nederlandse collega Sven van der Meulen. De Nederlandse journalist had zich in een online chatgroep voorgedaan als pedofiel en werd er in oktober 2020 gecontacteerd door de beklaagde Jan Van Hecke. Ze spraken over hun interesse voor tienerjongens en ontmoetten elkaar op 10 juli 2021 in een hotel in Antwerpen. Hun gesprek werd gefilmd met een verborgen camera.
De acteur zei dat hij al met vijf jongens van 14 jaar seksuele contacten had gehad en dat hij hun onderbroeken had bewaard. Hij wilde ook seks hebben met jongens jonger dan 14 jaar en ging op het voorstel van de journalist in om een 10-jarige jongen te ontmoeten. Hij ging de volgende dag ook daadwerkelijk naar de hotelkamer, waar de jongen op hem zou wachten, maar trof er enkel een volwassen man aan.
Onderbroeken
De resultaten van het undercoveronderzoek werden overgemaakt aan het parket, waarop meteen een gerechtelijk onderzoek werd geopend. Tijdens huiszoekingen bij de beklaagde werden zeven onderbroeken in beslag genomen, alsook informaticamateriaal. Daarop werden naaktfoto’s van minderjarigen aangetroffen.
De acteur had in een chatbox voor meesters en slaven ook een man leren kennen die hem naaktfoto’s en contactgegevens van een potentiële slaaf had gegeven
Uit gesprekken op zijn iPhone bleek dat hij met vier jongens van 14 tot 17 jaar seks had gehad. Hij vroeg hen ook om hun onderbroeken. De jongens verklaarden dat de seksuele contacten met hun toestemming was gebeurd. Ze voelden zich geen slachtoffer van misbruik en stelden zich ook geen burgerlijke partij. “Toch is mijn ambt van mening dat het hier om aanranding en verkrachting gaat. Door het grote leeftijdsverschil was er sprake van morele druk. Hij gaf hen ook af en toe geld en cadeautjes”, stelde de procureur.
De acteur had in een chatbox voor meesters en slaven ook een man leren kennen die hem naaktfoto’s en contactgegevens van een potentiële slaaf had gegeven. De beklaagde zou ermee gedreigd hebben om de foto’s van die slaaf, die niet geïdentificeerd kon worden, publiek te maken, als hij geen seksuele handelingen wilde stellen. Hij wordt daarom ook vervolgd voor wraakporno en belaging.
“Meester-slaafrelatie”
De beklaagde gaf de seksuele contacten met de vier jongens toe en bekende ook te fantaseren over seks met een tienjarige. Uit zijn psychiatrisch onderzoek blijkt dat hij aan een parafiele stoornis lijdt. Volgens de gerechtspsychiater heeft hij wel inzicht in zijn problematiek en is er een gemiddeld tot hoog gemiddeld recidivegevaar. Een behandeling is aangewezen. Hij kreeg van de onderzoeksrechter voorwaarden opgelegd, die hij goed naleefde, en is ook al met therapie gestart.
De verdediging vroeg de vrijspraak voor de feiten van aanranding en verkrachting, omdat de jongens met de seksuele contacten hadden ingestemd. Alleen bij de 14-jarige zou er hoogstens sprake kunnen zijn van aanranding. Over het bezit van de kinderporno werd geen betwisting gevoerd. Het verspreiden werd wel ontkend, net zoals het belagen van de ‘slaaf’. Volgens zijn advocaten kaderde de toon van die gesprekken in de meester-slaafrelatie. De naaktfoto’s werden ook nooit verspreid, dus van wraakporno kon geen sprake zijn.
Het was ook telkens de journalist die opnieuw contact opnam, die voorstellen deed, hem overtuigde en geruststelde. Ik stel mij vragen bij dergelijke vorm van journalistiek, maar mijn cliënt is dus niet iemand die zelf actief op zoek gingVerdediging
De verdediging pleitte voor een opschorting, gekoppeld aan voorwaarden. “Mijn cliënt valt op pubers, een stoornis waar hij niet om gevraagd heeft en waarover hij met niemand kon praten. Hij zocht daarom naar gelijkgezinden in online chatgroepen en heeft zich laten meeslepen. Het was ook telkens de journalist die opnieuw contact opnam, die voorstellen deed, hem overtuigde en gerust stelde. Ik stel mij vragen bij dergelijke vorm van journalistiek, maar mijn cliënt is dus niet iemand die zelf actief op zoek ging”, stelde zijn advocaat Walter Damen. Hij vroeg de rechtbank ook om rekening te houden met alle media-aandacht, waardoor zijn cliënt publiekelijk werd uitgespuwd en veel opdrachten verloor.
